کد مطلب:29074 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:108

جوامع مناقب، بدون ذکر عدد












3567. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:علی بن ابی طالب، پیشتازترینِ امّت من در اسلام آوردن، پُردانش ترین آنان، درستْ دین ترینِ آنان، با یقین ترینِ آنان، بردبارترینِ آنان، بخشنده ترینِ آنان، و پُر دل ترینِ آنان است، و او امام و جانشین [ من] پس از من است.[1].

3568. الفضائل - به نقل از سلمان، مقداد و ابوذر -:مردی بر علی بن ابی طالب علیه السلام فخر فروشی كرد. پیامبر خدا فرمود:«ای علی! بر اهل شرق و غرب و عجم، فخر بفروش، چون تو بزرگوارترینِ آنانی و پسر عموی پیامبر خدایی، از با كرامت ترین برادر و با كرامت ترین عمو برخورداری، در دوراندیشی و بردباری، برترینِ آنانی، و در اسلام آوردن، پیشتازترین آنان و [ نیز] پُردانش ترینشانی، و در مال و شخصیت، بی نیازترینِ آنانی.

تو به كتاب خدا داناترین و به سنّت من، آگاه ترینی. در درگیری ها پُر دل ترین آنان، بخشنده ترین آنان، دل كَنده ترینِ آنان از دنیا، استوارترینِ آنان در جهاد، خوش خوترینِ آنان، راستگوترینِ آنان و دوست داشتنی ترینِ آنان نزد خداوند و نزد منی. پس از من، سی سال باقی خواهی ماند و پرستش خدا را به جا می آوری و بر ستم قریش، بردباری نشان خواهی داد. پس اگر یارانی یافتی، در راه خدا مبارزه كن و در راه تأویل (تفسیر) قرآن بجنگ، همان گونه كه من بر سر تنزیل (ظاهر) آن جنگیدم،[2] و آن گاه شهید می شوی و ریشت به خون سرت آغشته خواهد شد و كُشنده تو در دشمنی با خدا و دوری از او، همچون پی كُننده ناقه صالح است. ای علی! پس از من در همه جا مورد ظلم و غصب قرار می گیری. در راه خدا و پیامبر او بر آزارها بردباری می كنی و پاداشت در نزد خدا حساب می شود و ضایع نمی گردد. خداوند پس از من از اسلام، خیرت دهد!».[3].

3569. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:علی، برادر من، وزیر من، امین من، و پس از من، به پا دارنده امر خدا، ادا كننده ذمّه (عهده) من، و زنده كننده سنّت من است. او اوّلین كسی بود كه به من ایمان آورد و به هنگام مرگ، آخرین كسی است كه از من جدا می شود و در روز قیامت، اوّلین كسی است كه با من دیدار می كند. آنان كه هستند، [ این سخن را ]به آنها كه نیستند، برسانند.[4].

3570. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:ای علی! من شهر حكمتم و تو دروازه آنی و به شهر، جز از راه دروازه آن، در نمی آیند. آن كه می پندارد مرا دوست می دارد و در حالی كه با تو دشمنی می كند، دروغ می گوید؛ چون تو از منی و من از توام. گوشت تو از گوشت من و خون تو از خون من است. روح تو از روح من، و نهان تو از نهان من، و آشكار تو از آشكار من است. تو پیشوای امّتم و جانشین من پس از منی. آن كه تو را پیروی كرد، سعادتمند شد و آن كه تو را نافرمانی كرد، بدبخت شد. آن كه تو را دوست داشت، سود برد و آن كه تو را دشمن داشت، زیان دید. آن كه همراه تو شد، رستگار گشت، و آن كه از تو جدا شد، هلاك گشت. مَثَل تو و مَثَل پیشوایان از بین فرزندانت پس از من، همچون كشتی نوح است. آن كه به آن كشتی نشست، رَست، و آن كه از آن بازمانْد، غرق شد. مَثَل شما، همچون مَثَل ستارگان است. تا روز قیامت، هرگاه ستاره ای غروب كند، ستاره ای دیگر طلوع می كند.[5].

3571. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:ای امّ سلمه! بشنو و گواهی بده. این علی بن ابی طالب، برادر من در دنیا و برادر من در آخرت است.

ای امّ سلمه! بشنو و گواهی ده! این علی بن ابی طالب، وزیر من در دنیا، و وزیر من در آخرت است.

ای امّ سلمه! بشنو و گواهی بده! این علی بن ابی طالب، پرچمدار من در دنیا و پرچمدار من در فردای قیامت است.

ای امّ سلمه! بشنو و گواهی بده! این علی بن ابی طالب، وصیّ من، جانشین من پس از من، ادا كننده تعهّدات من، و مدافع حوض من است.

ای امّ سلمه! بشنو و گواهی بده! این علی بن ابی طالب، سرور مسلمانان، پیشوای پرهیزگاران، رهبر سپید رویان، جنگ كننده با پیمان شكنان (ناكثین)، ستم پیشگان (قاسطین) و از راه به در رفتگان (مارقین) است.[6].

3572. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:ای علی!... تو همراه منی در هنگامی كه در مقام محمود[7] (جایگاه ستوده) می ایستم دوستدارانمان را شفاعت می كنی و [ شفاعت تو] پذیرفته می شود.[8].

3573. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:ای مردم! من بشارت دهنده و هشدار دهنده ام. من پیامبرِ امّی ام. من از سوی خداوند عزوجل درباره كسی به شما خبر می دهم كه گوشت او از گوشت من و خون او از خون من است. او چنته دانش است. او كسی است كه خداوند از بین این امّت، انتخاب كرد و برگزید و هدایت كرد و ولیّ او شد. من و او را آفرید و مرا به پیامبری برتری بخشید و او را به تبلیغ از طرف من برتری داد. مرا شهر دانش قرار داد و او را دروازه آن گردانْد. او را خزانه دانش و جایگاه اخذ احكام قرار داد و به وصی بودن، ویژه اش گردانْد و كارش را آشكار ساخت و از دشمنی با او برحذر داشت. آن كه را دوستش می دارد، مقرّب گردانْد، پیروانش را بخشید و همه مردم را به فرمانبری از او دستور داد.

خداوند عزوجل می فرماید:«آن كه وی را دشمن دارد، مرا دشمن داشته، و آن كه وی را دوست بدارد، مرا دوست داشته است. آن كه با او دشمنی ورزد، با من دشمنی ورزیده، و آن كه با او مخالفت كند، با من مخالفت كرده است. آن كه او را نافرمانی كند، مرا نافرمانی كرده و آن كه او را آزار دهد، مرا آزار داده است. آن كه بر او خشم گیرد، بر من خشم گرفته، و آن كه او را دوست بدارد، مرا دوست داشته است. آن كه بر او قصد بد كند، مرا قصد بد كرده، و آن كه به او نیرنگ بزند، به من نیرنگ زده، و آن كه او را یاری كند، مرا یاری كرده است».[9].

3574. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:ای علی! تو حجّت خدایی. تو باب خدایی. تو راه به سوی خدایی. تو خبر بزرگی. تو راه مستقیمی و تو نمونه برتری.

ای علی! تو پیشوای مسلمانان، امیرمؤمنان، بهترینِ وصی ها وسرور راستگویانی.

ای علی! تو فاروق اعظم و صدّیق اكبری.

ای علی! تو جانشین من بر امّت منی. تو پردازنده وام من و به جا آورنده تعهّدات منی.

ای علی! تو پس از من، مظلوم واقع می شوی. ای علی! تو پس از من تنها می مانی. ای علی! تو پس از من، [ از حق خودت] باز داشته می شوی. خداوند را و همه حاضران امّت خود را گواه می گیرم كه حزب تو حزب من است و حزب من حزب خداست و حزب دشمنان تو حزب شیطان است.[10].

3575. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:علی بن ابی طالب، جانشین خدا و جانشین من است؛ حجّت خدا و حجّت من است؛ باب خدا و باب من است؛ برگزیده خدا و برگزیده من است؛ محبوب خدا و محبوب من است؛ دوست خدا و دوست من است؛ شمشیر خدا و شمشیر من است. او برادر من، یار من، وزیر من، و وصیّ من است. دوستدار او دوستدار من، و دشمن او دشمن من است. دوست او دوست من و دشمن او دشمن من است. ستیز با او ستیز با من و صلح با او صلح با من است. سخن او سخن من و فرمان او فرمان من است. زن او دختر من است و پسرانش پسران من اند. او سرور وصی ها و بهترِ همه امّت من است.[11].

3576. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:ای علی! آن كه با تو بجنگد، با من جنگیده، و آن كه تو را دشمن دارد، مرا دشمن داشته است، و آن كه تو را ناسزا گوید، مرا ناسزا گفته است؛ چون تو برای من، همچون خودِ منی. روح تو از روح من و سرشت تو از سرشت من است. خداوند - تبارك و تعالی - من و تو را آفرید و من و تو را برگزید. مرا به پیامبری (نبوّت) برگزید و تو را برای پیشوایی (امامت) برگزید. آن كه پیشوایی تو را انكار كند، پیامبری مرا انكار كرده است.

ای علی! تو وصیّ منی و پدر فرزندان منی، و شوهر دختر منی، و جانشین من بر امّتم در زندگی و پس از مرگ منی. فرمان تو فرمان من، و نهی تو نهی من است. به آن كه مرا به پیامبری برگزید و مرا بهترینِ روی زمین قرار داد، سوگند می خورم كه تو حجّت خدا بر خلقش و امین او بر اسرارش و خلیفه او بر بندگانش هستی.[12].

3577. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:امّا علی بن ابی طالب، برادر و دوست من و فرمانروای پس از من و صاحب پرچم من در دنیا و آخرت است؛ صاحب حوض و شفاعت من است و مولای هر مسلمان، پیشوای هر مؤمن، و رهبر هر پرهیزگار است. او وصی و جانشین من بركسان و امّتم در زندگی و پس از مرگم است. دوستدار او دوستدار من، و دشمن او دشمنِ من است.

امّت من به خاطر ولایت او مورد رحمت واقع می شوند و مخالفان او از میان امّت، به خاطر دشمنی با او، نفرین شده اند.[13].

3578. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:ای علی! تو صاحب حوض من، پرچمدار من، انجام دهنده تعهّدات من، محبوبِ دل من و وارث دانش منی. تو مخزن میراث پیامبرانی. تو امین خداوند در روی زمینش هستی. تو حجّت خدا بر بندگانش هستی. تو ركن ایمانی. تو چراغ در تاریكی هستی. تو مشعل هدایتی. تو پرچم برافراشته برای مردم دنیایی. آن كه تو را پیروی كند، رستگار می گردد، و آن كه از تو باز مانَد، نابود می شود. تو راه روشنی. تو راه راستی. تو رهبر سپید رویانی. تو سرور مؤمنانی. تو مولای آنی كه من مولای اویم و من، مولای هر مرد و زن مؤمنی هستم. جز پاكْ زاده تو را دوست نمی دارد، و جز ناپاك زاده، با تو دشمنی نمی كند. خداوند، هیچ گاه مرا به آسمان نبُرد و با من سخن نگفت، مگر آن كه به من گفت:«ای محمّد! سلام مرا به علی برسان و به او بگو كه او پیشوای اولیای من و نور فرمانبران من است». ای علی! این كرامت، بر تو مبارك باد![14].

3579. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:ای مردم! چه كسی نیكو گفتارتر از خداست؟ چه كسی راستْ سخن تر از خداست؟ ای مردم! پروردگارتان جل جلاله به من فرمان داده كه علی را برای شما راهنما و پیشوا، جانشین و وصی قرار دهم و او را برادر و وزیر خود سازم. ای مردم! علی، پس از من، باب هدایت و فراخواننده به پروردگارم است و او شایسته ترینِ مؤمنان است:«وَ مَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِّمَّن دَعَآ إِلَی اللَّهِ وَ عَمِلَ صَلِحًا وَ قَالَ إِنَّنِی مِنَ الْمُسْلِمِینَ؛[15] و كیست خوش گفتارتر از آن كسی كه به سوی خدا دعوت نماید و كار نیك كند و بگوید:من [ در برابر خدا] از تسلیم شوندگانم؟».

ای مردم! علی از من است، و فرزندانش، فرزندان من اند. او شوهر دختر من است. فرمان او فرمان من، و بازداشتن او بازداشتن من است. ای مردم! بر شما باد پیروی كردن از او و پرهیز از نافرمانی او؛ چون پیروی از او پیروی از من و نافرمانی از او نافرمانی از من است.

ای مردم! علی، صدّیق و فاروق و محدّث این امّت است. او هارون، یوشع، آصف و شمعونِ این امّت است. او باب بخشش، كشتی نجات، طالوت و ذوالقرنینِ این امّت است. ای مردم! او ملاك آزمایش مردم، حجّت عظیم، آیت بزرگ و پیشوای اهل دنیا و ریسمان استوار است.

ای مردم! علی با حقّ است و حق با او و بر زبان اوست. ای مردم! علی تقسیم كننده دوزخ است. در آن، دوستدار علی در نمی آید و دشمن او از آن، رهایی نمی یابد. او تقسیم كننده بهشت است و دشمن او هرگز در آن درنمی آید و دوستدار او از آن دور نمی گردد.

ای یاران من! من به شما نصیحت كردم و سخن پروردگارم را رساندم، گرچه نصیحت كنندگان را دوست نمی دارند. این سخنم را می گویم و برای خود و شما از خدا درخواست بخشش می كنم.[16].









    1. الأمالی، صدوق:13/57، كنز الفوائد:263/1، مائة منقبة:25/74.
    2. جنگ های پیامبرصلی الله علیه وآله در برابر مشركان و كفّار بود كه اصلِ نزول وحی به ایشان را باور نداشتند و برای جلوگیری از اعتقاد مردم به نبوّت آن حضرت و نزول وحی بر وی، تلاش می كردند، در حالی كه مخالفان علی علیه السلام، اصل قرآن را باور داشتند، امّا تلاش می كردند آن را به گونه ای تفسیر و تأویل كنند كه در جهت منافع قومی یا شخصی آنان باشد و از اهداف توحیدی پیامبرصلی الله علیه وآله، دور گردد و روایت، به این موضوع اشاره دارد. (م)
    3. الفضائل:122، كتاب سلیم بن قیس:6/601/2، الاحتجاج:60/363/1.
    4. خصائص الأئمّة:75.
    5. كمال الدین:65/241، الأمالی، صدوق:408/342، مائة منقبة:18 64.
    6. الأمالی، صدوق:620/464، الأمالی، طوسی:952/425، معانی الأخبار:1/204.
    7. اشاره به آیه 79 از سوره اسراء.
    8. عیون أخبار الرضا:63/304/1، بشارة المصطفی:221.
    9. الأمالی، طوسی:185/118، بشارة المصطفی:65 و 110، الفضائل:6.
    10. عیون أخبار الرضا:13/6/2.
    11. الأمالی، صدوق:299/271، كنز الفوائد:13/2، مائة منقبة:14/58.
    12. عیون أخبار الرضا:53/297/1، فضائل الأشهر الثلاثة:61/79.
    13. الأمالی، صدوق:178/175، بشارة المصطفی:198، الفضائل:8.
    14. الأمالی، صدوق:489/382، بشارة المصطفی:54، بحار الأنوار:20/100/38.
    15. فصّلت، آیه 33.
    16. الأمالی، صدوق:49/83، بشارة المصطفی:153، روضة الواعظین:113.